Podsumowanie
7.1 Elektryczna energia potencjalna
- Praca wykonana podczas przeniesienia ładunku z punktu A do punktu B w polu elektrycznym jest niezależna od toru; w szczególności praca wykonana podczas przenoszenia ładunku po zamkniętym torze wynosi zero. Oznacza to, że siła elektrostatyczna jest siłą zachowawczą.
- Energia potencjalna między dwoma ładunkami punktowymi jest zdefiniowana za pomocą wzoru ΔEp=kqQ∕r, gdzie poziom odniesienia przyjęto w nieskończoności.
- Zasada superpozycji jest słuszna także w przypadku elektrycznej energii potencjalnej. Energia potencjalna układu wielu ładunków jest równa sumie energii potencjalnych między poszczególnymi parami ładunków.
7.2 Potencjał elektryczny i różnica potencjałów
- Potencjał elektryczny jest zdefiniowany jako wielkość energii potencjalnej przypadająca na jednostkę ładunku. Równoważnie: jest to iloraz energii potencjalnej i ładunku próbnego (dodatniego).
- Różnica potencjałów między punktami A i B, VB−VA, czyli zmiana potencjału ładunku q przemieszczonego z A do B, jest równa zmianie energii potencjalnej podzielonej przez wielkość tego ładunku.
- Różnicę potencjałów nazywamy napięciem, oznaczamy symbolem ΔV i definiujemy jako ΔV=ΔEpqlubΔEp=qΔV.
- Energia 1eV (elektronowolt) to energia, jaką uzyskuje ładunek elementarny przyspieszony napięciem 1V. Jej wartość w dżulach wynosi 1eV=1,6⋅10−19C⋅1V=1,6⋅10−19C⋅1J∕C=1,6⋅10−19J.
7.3 Obliczanie potencjału elektrycznego
- Potencjał elektryczny jest wielkością skalarną, natomiast natężenie pola jest wektorem.
- Potencjał wypadkowy układu ładunków punktowych możemy obliczyć dzięki zasadzie superpozycji, a więc sumując potencjały poszczególnych ładunków źródłowych jak liczbyVP=kN∑i=1qiri.
- Dipol składa się z dwóch identycznych ładunków o przeciwnych znakach, umieszczonych w stałej odległości od siebie. Wielkością charakterystyczną dipola jest jego elektryczny moment dipolowy →p=q→d.
- Potencjał ciągłego rozkładu ładunków może być obliczony za pomocą całkowej zasady superpozycjiVP=k∫dqr.
7.4 Obliczanie natężenia na podstawie potencjału
- Podobnie jak możemy scałkować natężenie pola w celu obliczenia potencjału, tak też, różniczkując potencjał, możemy obliczyć natężenie.
- Możemy osobno znaleźć składowe wektora natężenia, różniczkując potencjał po kolejnych zmiennych układu współrzędnych, albo od razu obliczyć cały wektor natężenia za pomocą operatora gradientu.
7.5 Powierzchnie ekwipotencjalne i przewodniki
- Powierzchnia ekwipotencjalna jest zbiorem punktów o tym samym potencjale. Na płaszczyźnie powierzchnie ekwipotencjalne są reprezentowane przez linie stałego potencjału.
- Powierzchnie stałego potencjału są zawsze prostopadłe do linii pola elektrycznego.
- Powierzchnie przewodników w równowadze statycznej są także powierzchniami ekwipotencjalnymi.
- Poziomice na mapach topograficznych mogą być rozumiane jako linie stałego potencjału grawitacyjnego.
7.6 Zastosowanie elektrostatyki
- Elektrostatyka jest nauką o ładunkach elektrycznych w spoczynku.
- Oprócz poważnych zastosowań elektrostatyki do celów naukowych, jak w przypadku generatora Van de Graaffa, zjawiska elektrostatyczne są powszechnie wykorzystywane w wielu praktycznych urządzeniach, takich jak kserokopiarki, drukarki laserowe i atramentowe czy filtry elektrostatyczne.