3.1 Doświadczenie Younga z dwiema szczelinami

Wynik doświadczenia Younga z dwiema szczelinami był przesądzającym dowodem na falową naturę światła.
Obraz interferencyjny powstaje poprzez superpozycję fal pochodzących z dwóch szczelin.

3.2 Matematyczny opis interferencji

W przypadku interferencji światła pochodzącego z dwóch szczelin konstruktywna interferencja zachodzi, gdy $d\sin\theta=m\lambda$ (dla $m = 0, \prefop{\pm} 1, \prefop{\pm} 2, \prefop{\pm} 3, \dots$ ), gdzie $d$ jest odległością pomiędzy szczelinami, $\theta$ jest kątem względem kierunku prostopadłego do płaszczyzny szczelin, natomiast $m$ określa rząd jasnych prążków interferencyjnych.
Destruktywna interferencja zachodzi, gdy $d\sin\theta=(m+1/2)\lambda$ , gdzie $m = 0, \prefop{\pm} 1, \prefop{\pm} 2, \prefop{\pm} 3, \dots$

Wynikiem interferencji na wielu szczelinach ( $N>2$ ) są zarówno maksima podstawowe, jak i maksima poboczne.
Gdy zwiększa się liczbę szczelin, zwiększa się natężenie maksimów podstawowych, przy jednoczesnym zmniejszaniu się ich szerokości.

Gdy światło ulega odbiciu od ośrodka, którego współczynnik załamania jest większy niż współczynnik załamania ośrodka, z którego światło pada na granicę ośrodków, to zachodzi przesunięcie w fazie o $\ang{180}$ , czyli o $\pi$ radianów (co odpowiada zmianie drogi optycznej o $\lambda / 2$ ).
Interferencja w cienkich warstwach zachodzi przy nakładaniu się promieni światła odbitych od górnej oraz od dolnej powierzchni cienkiej warstwy. Poza występującą tu różnicą dróg geometrycznych (uwzględniającą współczynnik załamania w danym ośrodku) dla obu tych promieni może również wystąpić zmiana fazy podczas odbicia na granicy ośrodków.

Gdy zwierciadło w jednym ramieniu interferometru przemieści się o odcinek $\lambda / 2$ , to każdy prążek w obrazie interferencyjnym przesunie się na miejsce poprzednio zajmowane przez sąsiedni prążek.