Przejdź do treściPrzejdź do informacji o dostępnościMenu skrótów klawiszowych
Logo OpenStax
Mikroekonomia – Podstawy

1.4 Jak zorganizować gospodarkę: przegląd systemów gospodarczych

Mikroekonomia – Podstawy1.4 Jak zorganizować gospodarkę: przegląd systemów gospodarczych

Cel dydaktyczny

Po przeczytaniu tego podrozdziału będziesz w stanie:

  • Porównać gospodarki tradycyjne, nakazowo-rozdzielcze i rynkowe
  • Wyjaśnić pojęcie produktu krajowego brutto (PKB)
  • Ocenić znaczenie i konsekwencje procesu globalizacji

Zastanów się, jak złożonym systemem jest nowoczesna gospodarka. Obejmuje ona sferę produkcji dóbr i usług, organizację różnych sposobów ich sprzedaży i zakupu oraz zatrudnianie niezbędnych do wytworzenia czynników produkcji (pracowników, kapitału i ziemi). Aktywność gospodarcza każdego człowieka jest powiązana z aktywnością tysięcy, a nawet milionów innych podmiotów (ludzi i przedsiębiorstw). Kto organizuje i koordynuje ten system? Jaki mechanizm gwarantuje, że liczba wyprodukowanych telewizorów jest z grubsza równa wielkości zapotrzebowania na ten towar? Co, a może kto, sprawia, że w branży elektronicznej pracuje odpowiednia liczba pracowników? Kto dba o to, by telewizory były produkowane w najlepszy możliwy sposób? Jak to wszystko się dzieje?

Ekonomiści rozróżniają trzy podstawowe modele organizacji funkcjonowania gospodarki. Pierwszym z nich jest gospodarka tradycyjna (ang. traditional economy), która jest najstarszym systemem ekonomicznym, wciąż stosowanym w niektórych częściach Azji, Afryki i Ameryki Południowej. Tradycyjne gospodarki organizują swoją sferę ekonomiczną w sposób niezmienny od setek, a nawet tysięcy lat (tj. zgodnie z tradycją). Kolejne pokolenia, postępując zgodnie z tradycją i zwyczajami swoich przodków, naśladują dotychczasowe metody produkcji. Większość ludzi zajmuje się działalnością rolniczą. To, co każdy produkuje, określa również to, co konsumuje. Ponieważ sposobem życia rządzi tradycja, postęp i rozwój gospodarczy są w tym systemie niewielkie.

Obraz przedstawia dwóch ludzi jadących na dwóch wielbłądach i dwukołową bryczkę zaprzęgniętą w konia przed dwiema piramidami w Egipcie
Ilustracja 1.6 Gospodarka nakazowo-rozdzielcza Starożytny Egipt był przykładem gospodarki nakazowo-rozdzielczej. (Źródło: Jay Bergesen/Flickr Creative Commons)

Gospodarki nakazowo-rozdzielcze (ang. command economy) funkcjonują inaczej – cały wysiłek jest w nich podporządkowany celom wyznaczanym przez władcę lub klasę rządzącą. Dobrym przykładem jest tu starożytny Egipt, gdzie duża część życia gospodarczego podporządkowana była budowie piramid, czyli grobowców faraonów, takich jak te na Ilustracji 1.6. Innym przykładem jest średniowieczny feudalizm: senior, będąc właścicielem lub dysponentem ziemi, przydzielał ja swoim wasalom i zapewniał im ochronę na wypadek wojny. W zamian wasale byli zobowiązani dostarczać seniorowi siłę roboczą i żołnierzy. W dwudziestym stuleciu w wielu krajach tzw. bloku wschodniego (w tym w Polsce) wprowadzono różne odmiany gospodarki nakazowo-rozdzielczej.

W gospodarce nakazowo-rozdzielczej to państwo decyduje o tym, jakie dobra i usługi będą produkowane i jakie ceny będą za nie pobierane. Państwo decyduje również o tym, jakie metody produkcji zastosować i ustala wysokość wynagrodzeń (tzw. siatki płac) dla wszystkich lub zdecydowanej większości zatrudnionych. Państwo, na zasadach wyłączności, decyduje o organizacji i finansowaniu takich potrzeb, jak opieka zdrowotna i edukacja, za które korzystający z nich obywatele nie ponoszą bezpośrednich opłat (jest to tzw. konsumpcja zbiorowa finansowana ze środków publicznych). Spośród istniejących współcześnie krajów w największym stopniu zorganizowane zgodnie z zasadami gospodarki nakazowo-rozdzielczej są Kuba i Korea Północna.Gospodarka rynkowa

Obraz jest fotografią ekranów wyników notowań giełdowych.
Ilustracja 1.7 Nic chyba nie obrazuje rynku lepiej niż wykresy wzrostów i spadków notowań giełdowych.

Podczas gdy gospodarki nakazowo-rozdzielcze mają bardzo scentralizowany system podejmowania decyzji gospodarczych, w gospodarkach rynkowych jest on zdecydowanie bardziej zdecentralizowany. Rynek (ang. market) to instytucja kojarząca nabywców i sprzedawców (którymi mogą być osoby fizyczne lub przedsiębiorstwa) konkretnego dobra lub usługi. Giełda nowojorska jest doskonałym przykładem rynku, który pozwala na zawieranie transakcji przez kupujących i sprzedających. W gospodarce rynkowej (ang. market economy) podejmowanie decyzji jest zdecentralizowane. Gospodarki rynkowe opierają się na prywatnych przedsiębiorstwach (ang. private enterprise): podmioty prywatne (jednostki lub grupy osób) posiadają i zarządzają środkami produkcji. Firmy dostarczają towary i usługi, zaspokajając popyt. (W gospodarce nakazowej zasobami i przedsiębiorstwami zarządza państwo). Podaż towarów i usług zależy od zapotrzebowania (popytu). Dochód danej osoby opiera się na jej zdolności do przekształcania zasobów (zwłaszcza pracy) w coś, co stanowi wartość dla społeczeństwa. Im bardziej społeczeństwo ceni pracę danej osoby, tym wyższy uzyskuje ona dochód (pomyśl w tym kontekście o znanych aktorach i sportowcach, np. Robercie Lewandowskim). W tym systemie podstawowym kryterium decyzji są ceny kształtowane przez mechanizm popytu i podaży, a głównym motywem działalności przedsiębiorstw jest zysk.

Większość gospodarek w realnym świecie wykorzystuje elementy i rozwiązania ze wszystkich systemów (nakazowo-rozdzielczego i rynkowego, a nawet tradycyjnego). Ekonomiści używają w ich kontekście określenia „gospodarki mieszane”. Gospodarka USA znajduje się niemal na końcu spektrum systemów zorientowanych na zasady rynkowe. Z kolei wiele krajów w Europie i Ameryce Łacińskiej, choć wykorzystuje głównie mechanizmy rynkowe, w znacznie większym stopniu polega na decyzjach podejmowanych w sektorze publicznym (przez państwo) niż dzieje się to w USA. Chiny i Rosja w ciągu ostatnich kilku dekad systematycznie zwiększały zakres rozwiązań rynkowych w swoich gospodarkach, w dalszym ciągu jednak pozostają bliżej końca spektrum systemów zorientowanych na model nakazowo-rozdzielczy. Przedstawione poniżej dane Heritage Foundation klasyfikują kraje zgodnie ze stopniem wolności gospodarczej.

Poznaj szczegóły

Jakie kraje uważane są za wolne gospodarczo?

Kto kontroluje decyzje gospodarcze? Czy ludzie mogą robić to, co chcą i pracować tam, gdzie chcą? Czy firmy mogą swobodnie produkować, kiedy chcą i co chcą, a także zatrudniać i zwalniać pracowników według własnego uznania? Czy banki mają swobodę wyboru, kto otrzyma pożyczki, czy też państwo kontroluje tego rodzaju decyzje? Każdego roku badacze z Heritage Foundation i „Wall Street Journal” przyglądają się 50 różnym wymiarom wolności gospodarczej, niemal we wszystkich krajach na całym świecie. Przyznają każdemu państwu ocenę na podstawie analizy zakresu wolności gospodarczej w każdej kategorii. Warto zauważyć, że chociaż indeks Heritage Foundation/WSJ jest szeroko cytowany przez badaczy i wykorzystywany w publikacjach naukowych i popularyzatorskich, należy go traktować jako tylko jeden z wielu punktów odniesienia. Niektórzy eksperci wskazują, że wybór kategorii i wyniki indeksu są politycznie stronnicze, a Heritage Foundation ma jednoznacznie konserwatywny profil ideologiczny. Jednak indeks i inne podobne do niego wskaźniki dostarczają użytecznych informacji umożliwiających dyskusję na temat zakresu wolności gospodarczej w różnych krajach.

Raport Heritage Foundation z 2021 r. pt. „Indeks Wolności Gospodarczej" zawiera klasyfikację 178 krajów na całym świecie. W Tabeli 1.1 znajdziesz kilka przykładów krajów o największym i najmniejszym zakresie wolności. Chociaż formalnie nie jest to odrębny podmiot prawa międzynarodowego, Hongkong uzyskał pewien stopień autonomii, tak że w statystykach ekonomicznych bywa traktowany jako odrębny kraj. Kilka państw nie znalazło się w rankingu z powodu skrajnej niestabilności politycznej (wojny, konflikty wewnętrzne), która uniemożliwiała ocenę zakresu wolności gospodarczej na ich terytoriach (m.in. Afganistan, Irak, Libia, Syria, Somalia i Jemen). Polska zajęła w rankingu 41 miejsce i została określona jako kraj o umiarkowanym zakresie wolności (ang.moderately free). Spośród krajów postsocjalistycznych wyższe miejsca od Polski zajęły (poza Estonią i Gruzją) Litwa (15), Czechy (27), Łotwa (30), Armenia (32), Kazachstan (34), Bułgaria (35) i Azerbejdżan (38).

Przypisane noty są oparte na szacunkach, jednak nawet te przybliżone miary mogą być przydatne do oceny omawianych trendów. W 2021 r. 89 ze 178 analizowanych krajów przesunęło się w kierunku większej wolności gospodarczej, chociaż jednocześnie 80 krajów pokonało drogę odwrotną. W ciągu ostatnich kilku dekad ogólną tendencją był rosnący zakres wolności gospodarczej na całym świecie.

Największa wolność gospodarczaNajmniejsza wolność gospodarcza
1. Singapur167. Turkmenistan
2. Nowa Zelandia168. Iran
3. Australia169. Surinam
4. Szwajcaria170. Timor Wschodni
5. Irlandia171. Kiribati
6. Tajwan172. Boliwia
7. Wielka Brytania173. Erytrea
8. Estonia174. Zimbabwe
9. Kanada175. Sudan
10. Dania176. Kuba
11. Islandia177. Wenezuela
12. Gruzja178. Korea Północna
Tabela 1.1 Wskaźnik wolności gospodarczej, 2021 (Source: The Heritage Foundation, 2021 Index of Economic Freedom, Country Rankings, http://www.heritage.org/index/ranking) (Źródło: The Heritage Foundation, Indeks wolności gospodarczej 2021, Rankingi krajów, http://www.heritage.org/index/ranking)

Przepisy prawa – zasady gry

Wolność gospodarcza i państwo jako regulator działalności gospodarczej nie wykluczają się. Rynki i przepisy prawa zawsze pozostawały ze sobą w ścisłym związku. Całkowicie wolny rynek w realnym świecie nie istnieje, a przepisy prawa zawsze określają „reguły gry” w gospodarce. Te kraje, które są przede wszystkim zorientowane na rynek, mają mniej regulacji – w idealnym wariancie tylko te, które pozwalają utrzymać równe szanse dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Przepisy regulują wówczas kwestie takie, jak ochrona własności prywatnej przed kradzieżą, ochrona ludzi przed przemocą, egzekwowanie zawartych umów, zapobieganie oszustwom i sposób pobierania podatków. I odwrotnie, nawet gospodarki oparte niemal całkowicie na mechanizmie nakazowo-rozdzielczym zachowują szczątkowe rynki umożliwiające kupowanie i sprzedawanie wybranych produktów, zostawiając tym samym swoim obywatelom ograniczony wybór tego, co chcą za zarobione pieniądze nabyć. Niemniej rządy tych krajów oczywiście w dalszym ciągu ustalają zarówno wolumen produkcji, jak i ceny większości wytwarzanych towarów. W związku z tym w gospodarkach silnie regulowanych często występuje szara strefa (ang. underground economy), czyli czarne rynki, na których kupujący i sprzedający dokonują transakcji bez zgody i poza kontrolą państwa. Przykładem takiej szarej strefy był zakup walut poza systemem bankowym w Polsce przed 1989 r., który – jakkolwiek nielegalny – był jednocześnie niezwykle rozpowszechniony.

Obraz jest zdjęciem kontenerowca przewożącego towary, zaś w tle widać panoramę wielkiego miasta.
Ilustracja 1.8 Globalizacja Kontenerowce są jednym ze sposobów transportu towarów w gospodarce światowej. (Źródło: Raul Valdez/Flickr Creative Commons)

Nasilenie trendów globalizacyjnych

Dla ostatnich dziesięcioleci charakterystyczny był trend oznaczający nasilanie się globalizacji (ang. globalisation), czyli rozszerzających się kulturowych, politycznych i ekonomicznych powiązań między ludźmi na całym świecie. Jednym z mierników globalizacji jest rosnąca wielkość i wartość transgranicznych zakupów dóbr i usług oraz transferu aktywów – innymi słowy, międzynarodowy handel i przepływy kapitału finansowego.

Przyspieszająca globalizacja gospodarek jest napędzana wieloma czynnikami. Udoskonalenia w transporcie wodnym, których przykładem jest kontenerowiec na Ilustracji 1.8, oraz rozwijający się transport lotniczy obniżyły koszty przewozu towarów między krajami i kontynentami. Innowacje w informatyce i telekomunikacji sprawiły, że zarządzanie procesem produkcyjnym obejmującym fabryki położone w różnych krajach i na różnych kontynentach stało się łatwiejsze i tańsze. Wiele wartościowych dóbr utraciło swoją materialną formę lub może być dostarczane z pominięciem osobistego kontaktu sprzedawców i nabywców, np: oprogramowanie komputerowe, porady finansowe, planowanie podróży, muzyka, książki i filmy, projekty nowych budynków. Te i wiele innych produktów można coraz taniej przesyłać, wykorzystując sieci telekomunikacyjne i połączenia komputerowe. Wreszcie międzynarodowe umowy i traktaty obniżające cła i bariery pozataryfowe tworzą bodźce do wzrostu globalnej wymiany handlowej.

Tabela 1.2 przedstawia jedną z miar globalizacji. Zaprezentowano w niej odsetek krajowej produkcji, która została wyeksportowana, dla wybranej grupy krajów w latach 2015–2020, wg danych Banku Światowego. Eksport (ang. export) to miara wartości dóbr i usług, które produkuje się w kraju i sprzedaje za granicą. Import (ang. import) z kolei to wartość towarów, które zostały wytworzone za granicą, a następnie sprowadzone i sprzedane na terenie danego kraju. Natomiast produkt krajowy brutto (PKB) (ang.Gross Domestic Product (GDP)) mierzy wielkość całkowitej produkcji wytworzonej na określonym obszarze (najczęściej na terenie kraju) w jednostce czasu (najczęściej spotykane jest ujęcie roczne). Relacja wartości eksportu i PKB pokazuje, jaka część całkowitej produkcji gospodarczej danego państwa jest sprzedawana w innych krajach.

Kraje201520162017201820192020
Kraje z wysokim dochodem
USA12,411,912,212,311,7-
Belgia77,879,483,283,081,880,6
Niemcy46,946,147,247,446,943,8
Kanada31,931,5 31,532,431,930,0
Francja30,630,331,031,731,828,0
Kraje ze średnim dochodem
Słowacja90,293,795,496,492,485,7
Węgry87,686,586,083,982,379,7
Czechy80,679,179,077,074,471,5
Polska49,151,954,255,255,555,6
Meksyk34,537,037,739,338,840,1
Korea Południowa43,040,141,041,740,036,9
Brazylia12,912,512,5114,614,116,9
Kraje z niskim dochodem
Chiny21,419,619,719,118,518,5
Indie19,819,218,819,918,418,1
Kamerun22,319,218,619,320,215,5
Nigeria10,79,213,215,514,28,8
Tabela 1.2 Miara globalizacji gospodarek różnych krajów jako relacja eksportu do PKB (%) (Źródło: http://databank.worldbank.org/data/)

W ciągu ostatnich kilku dekad udział eksportu w PKB rósł w niemal wszystkich krajach. Warto jednak zwrócić uwagę, iż relacja eksportu do PKB jest zdecydowanie niższa w dużych krajach (takich jak USA) w porównaniu z małymi gospodarkami Belgii, Korei Południowej czy Kanady. Te ostatnie muszą po prostu prowadzić handel z innymi krajami, aby w pełni wykorzystać podział pracy, specjalizację i korzyści skali. W tym sensie globalizacja ma mniejszy wpływ na ogromną gospodarkę USA niż na większość innych krajów. Dodatkowo, rok 2020 oznaczał w większości krajów spadek relacji eksportu do PKB, co było oczywiście konsekwencją pandemii wywołanej przez koronawirusa.

Dane zawarte w Tabela 1.2 wskazują, że wiele krajów o średnich i niskich dochodach, takich jak Meksyk i Chiny, w ostatnich dekadach również doświadczyło gwałtownego nasilenia procesów globalizacyjnych. Gdyby astronauta na orbicie mógł założyć specjalne okulary, dzięki którym wszystkie transakcje gospodarcze na Ziemi byłyby dlań widoczne jako jaskrawe kolorowe linie, zobaczyłby planetę pokrytą siecią połączeń. .

Pomimo nasilenia trendów globalizacyjnych w ostatnich latach można było również dostrzec narastający sprzeciw wobec tego procesu i jego konsekwencji, wyrażany przez mieszkańców wielu krajów, zaniepokojonych utratą miejsc pracy, malejącym zakresem decyzji podejmowanych przez lokalne rządy i wzrostem nierówności dochodowych. Najważniejszymi znakami tego sprzeciwu były głosowanie w Wielkiej Brytanii w 2016 r. za wyjściem z Unii Europejskiej (tj. Brexit) oraz wybór Donalda J. Trumpa na prezydenta USA.

Po przeczytaniu tego rozdziału zapewne znacznie lepiej rozumiesz, czym zajmuje się ekonomia. Zanim jednak przejdziesz do dalszej lektury, koniecznie zapoznaj się z ważnym dodatkiem do tego rozdziału, Dodatkiem A Matematyka zastosowana w tym podręczniku. Jest on niezbędny do lepszego poznania sposobów wykorzystywania modeli w ekonomii.

Do przemyślenia

Decyzje w erze mediów społecznościowych

Świat, w którym obecnie żyjemy, pozwala nam na niemal natychmiastowy dostęp do nieograniczonego zasobu informacji. Jeszcze pod koniec XX w. potencjalni nabywcy, niezależnie od tego, czy chodziło o zakup aparatu fotograficznego, samochodu czy akcji spółki giełdowej, skazani byli na mozolne wyszukiwanie informacji w źródłach papierowych i wypytywanie znajomych o ich doświadczenia z użytkowaniem konkretnego produktu. Informacja – np. dotycząca tego, która z dostępnych na rynku ofert ubezpieczenia nieruchomości jest dla nas najkorzystniejsza – była towarem, za który należało zapłacić. Obecnie porównywarki cenowe dokonują takiej analizy bezpłatnie i niemal w czasie rzeczywistym. Podobnie inwestorzy giełdowi niemal od razu dowiadują się o wszystkich zdarzeniach, które miały miejsce w niemal każdym zakątku globu, jeśli tylko ich wystąpienie może przełożyć się na kursy akcji lub ceny surowców na światowych giełdach.

Fakt, że za tego typu informacje nie trzeba obecnie płacić (albo przynajmniej nie ponosi się ich bezpośredniego kosztu – pomyśl o różnego rodzaju witrynach internetowych, które otrzymują prowizję od sprzedawców, jeśli tylko nabywca zdecydował się na zakup, korzystając z ich aplikacji), nie zmienia tego, że w dalszym ciągu mamy tu do czynienia z decyzjami ekonomicznymi. W końcu nasz czas jest wciąż ograniczony (jest zasobem rzadkim), a my, zalewani niemal nieograniczoną ilością danych, musimy dokonać ich selekcji i odróżnić wiarygodne opinie i profesjonalne rekomendacje od nie do końca uczciwych przekazów marketingowych i ordynarnych oszustw. A zatem, jeśli zdecydujemy się wykorzystać nowoczesne media, w tym społecznościowe, do pozyskiwania informacji, zostaniemy skonfrontowani z licznymi wyborami. Które informacje uznać za istotne, a które pominąć? Czy dalej poszukiwać danych, czy poprzestać na tych, którymi już dysponujemy? To, wbrew pozorom, bardzo trudne decyzje, a podjęcie niewłaściwej może nas sporo kosztować. Witajcie w świecie ekonomii!

Cytowanie i udostępnianie

Ten podręcznik nie może być wykorzystywany do trenowania sztucznej inteligencji ani do przetwarzania przez systemy sztucznej inteligencji bez zgody OpenStax lub OpenStax Poland.

Chcesz zacytować, udostępnić albo zmodyfikować treść tej książki? Została ona wydana na licencji Uznanie autorstwa (CC BY) , która wymaga od Ciebie uznania autorstwa OpenStax.

Cytowanie i udostępnienia
  • Jeśli rozpowszechniasz tę książkę w formie drukowanej, umieść na każdej jej kartce informację:
    Treści dostępne za darmo na https://openstax.org/books/mikroekonomia-podstawy/pages/1-wprowadzenie-do-rozdzialu
  • Jeśli rozpowszechniasz całą książkę lub jej fragment w formacie cyfrowym, na każdym widoku strony umieść informację:
    Treści dostępne za darmo na https://openstax.org/books/mikroekonomia-podstawy/pages/1-wprowadzenie-do-rozdzialu
Cytowanie

© 12 wrz 2022 OpenStax. Treść książki została wytworzona przez OpenStax na licencji Uznanie autorstwa (CC BY) . Nazwa OpenStax, logo OpenStax, okładki OpenStax, nazwa OpenStax CNX oraz OpenStax CNX logo nie podlegają licencji Creative Commons i wykorzystanie ich jest dozwolone wyłącznie na mocy uprzedniego pisemnego upoważnienia przez Rice University.