Nie, to stwierdzenie jest fałszywe. Bardziej trafna byłaby teza, że racjonalne oczekiwania dążą do jak najdokładniejszego przewidywania przyszłości, wykorzystując wszystkie przeszłe doświadczenia. Oczekiwania adaptacyjne w dużej mierze polegają na obserwacji przeszłości, tzn. dostosowują się w miarę powiększania zasobu informacji z przeszłości, ale bez próby patrzenia w przód.
Jak popyt globalny determinuje poziom cen w długim okresie.
Rozwiązanie 1.1 Stopa bezrobocia 0% jest prawdopodobnie o wiele niższa od naturalnej stopy bezrobocia, która odpowiada potencjalnemu PKB. Polityka taka będzie przesuwać krzywą AD bardzo mocno w prawo.
W krótkim okresie możliwe jest utrzymywanie bezrobocia nieco poniżej naturalnej stopy za cenę wyższej inflacji, co pokazuje ruch z punktu E0 do E1 wzdłuż krótkookresowej krzywej AS. Jednak ekstremalnie niskie stopy bezrobocia doprowadzą w końcu do podwyżek płac i spowodują przesunięcie krótkookresowej krzywej AS w lewo. Rezultatem będzie wyższy poziom cen, ale gospodarka wciąż będzie znajdować się na poziomie potencjalnego PKB i naturalnej stopy bezrobocia określonej przez długookresową krzywą AS. Jeśli rząd utrzyma tę politykę, efektem będzie przyspieszona inflacja, ale zerowe bezrobocie nie zostanie osiągnięte, ponieważ w gospodarce rynkowej cel ten jest niemożliwy do zrealizowania
Takie stwierdzenie jest prawdziwe. Teorię racjonalnych oczekiwań można traktować jako wersję ekonomii neoklasycznej, zgodnie z którą potencjalny PKB i stopa bezrobocia są kształtowane przez siły rynkowe w wyniku dostosowań cen i płac. Racjonalne oczekiwania stanowią jednak wersję „ekstremalną” tego poglądu, ponieważ zakładają, że dostosowania zachodzą bardzo szybko. Inne teorie, np. hipoteza adaptacyjnych oczekiwań, sugerują, że proces dostosowań zajmuje kilka lat.
Krótkookresowy model keynesowski opiera się na sztywności cen i płac oraz dużej roli popytu globalnego jako czynnika powodującego cykle koniunkturalne. Dzięki temu dobrze wyjaśnia wiele recesji oraz wahania bezrobocia cyklicznego. Model neoklasyczny podkreśla dużą rolę podaży globalnej i koncentruje się na podstawowych determinantach produkcji i zatrudnienia, a tym samym kładzie większy nacisk na wzrost gospodarczy i sposób funkcjonowania rynków pracy.