- Wzrost wartości nieruchomości zwiększy konsumpcję ze względu na wzrost wartości majątku. Krzywa AD przesunie się w prawo i może pojawić się inflacja – jeśli produkcja będzie zbliżona do poziomu potencjalnego.
- Przyspieszenie tempa wzrostu gospodarczego w kraju, który jest kluczowym partnerem handlowym, zwiększy popyt na eksport. Krzywa AD przesunie się w prawo i może pojawić się inflacja – jeśli produkcja będzie zbliżona do poziomu potencjalnego.
- Wzrost opłacalności przedsięwzięć inwestycyjnych spowoduje wzrost wydatków inwestycyjnych przedsiębiorstw. Krzywa AD przesunie się w prawo i może pojawić się inflacja, jeśli produkcja będzie zbliżona do poziomu potencjalnego.
- Wyższe stopy procentowe zmniejszają wydatki inwestycyjne. Krzywa AD przesunie się w lewo i może pojawić się recesja – jeśli produkcja spadnie poniżej poziomu potencjalnego.
- Zwiększa się popyt na tańszy import, a popyt na produkty wyprodukowane w kraju maleje. Krzywa AD przesunie się w lewo i może pojawić się recesja.
- Podwyżka podatku dochodowego od osób fizycznych, przesuwając krzywą AD w lewo, spowoduje spadek konsumpcji. Jest to dobre narzędzie polityki antyinflacyjnej.
- Gwałtowny wzrost wydatków na zbrojenia to przykład wzrostu wydatków państwa na dobra i usługi. Efektem jest przesunięcie krzywej AD w prawo. Jeśli realny PKB jest niższy od potencjalnego, działanie takie zapobiegnie dalszemu występowaniu recesji. Jeśli realny PKB przekracza poziom potencjalny, krzywa AD przesunie się jeszcze bardziej w prawo i wzrośnie inflacja.
- Ulgi inwestycyjne dla przedsiębiorstw przesuną krzywą AD w prawo. Jeśli początkowa równowaga makroekonomiczna znajduje się poniżej potencjalnego PKB, takie działanie może pomóc wyprowadzić gospodarkę z recesji (lub jej zapobiec).
- Wyższe wydatki państwa na ochronę zdrowia powodują przesunięcie krzywej AD w prawo. Jeśli realny PKB jest niższy od potencjalnego, gospodarka zostanie wyciągnięta z recesji. Jeśli realny PKB przekracza poziom potencjalny, krzywa AD przesunie się jeszcze bardziej w prawo i wzrośnie inflacja.
Luka inflacyjna jest wynikiem wzrostu popytu globalnego w sytuacji, gdy produkcja znajduje się na poziomie potencjalnym. Ponieważ krzywa podaży globalnej (AS) jest pionowa przy potencjalnym PKB, każdy wzrost AD doprowadzi do wyższego poziomu cen (tj. inflacji) przy niezmienionym poziomie realnego PKB. Łatwo to dostrzec, jeśli narysujesz nową krzywą AD1 na prawo od AD0.
Spadek cen energii, czyli pozytywny szok podażowy, spowodowałby przesunięcie krzywej AS w prawo, co oznacza uzyskanie wyższego realnego PKB przy niższym poziomie cen. To przesunęłoby krzywą Phillipsa w dół, w kierunku początku układu współrzędnych. W efekcie w gospodarce zmniejszyłoby się zarówno bezrobocie, jak i inflacja.
Ekonomia keynesowska nie wymaga żadnej kontroli cen. Zgodnie z ekonomią keynesowską państwo powinno jedynie wpływać na wielkość popytu globalnego w gospodarce poprzez politykę fiskalną – poziom swoich wydatków i wysokość podatków.
Problemy dotyczą np.: (a) zdolności państwa do oszacowania poziomu potencjalnego PKB, (b) ustalenia kanałów oddziaływania państwa na popyt globalny (czy lepiej jest zmieniać wysokość podatków, czy rozmiary wydatków państwa), (c) opóźnień związanych z tym, że efektywne wdrożenie narzędzi polityki gospodarczej stymulujących popyt globalny wymaga czasu.