Załóżmy, że populacja osób dorosłych (w wieku 15–89 lat) w pewnym kraju wynosi 237,8 mln, a siła robocza 153,9 mln (z czego pracuje 139,1 mln). Ile osób „nie pracuje”? Jakie w tym kraju są proporcje pracujących, bezrobotnych i pozostających poza zasobem siły roboczej? Wskazówka: proporcje są udziałami wyrażonymi w procentach.
Korzystając z powyższych danych, oblicz stopę bezrobocia. Dane te pochodzą z amerykańskich statystyk za rok 2010. Porównaj wynik z obliczoną wcześniej „baelowską” stopą bezrobocia w Polsce w drugim kwartale 2022 r. Jakie są twoje wnioski?
Czy w długim okresie stopa bezrobocia w USA wskazywała – ogólnie rzecz biorąc – tendencję wzrostową, spadkową, czy pozostawała na stałym poziomie?
Dla jakich grup społecznych w USA stopy bezrobocia są zazwyczaj wyższe:
- Osoby białe czy przedstawiciele mniejszości etnicznych?
- Osoby młode czy w średnim wieku?
- Licealiści czy osoby po studiach?
Począwszy od lat 70. XX w. przez trzy kolejne dekady kobiety masowo dołączały do zasobu amerykańskiej siły roboczej. Załóżmy, że płace są lepkie, a ok. roku 1970 popyt na pracę zrównał się z jej podażą przy ówczesnej stawce płac. Jak myślisz, co się stało ze stawką płac, zatrudnieniem i bezrobociem w wyniku wzrostu aktywności zawodowej kobiet?
Czy wzrost współczynnika aktywności zawodowej kobiet może być traktowany jako przyczyna wzrostu bezrobocia cyklicznego, czy raczej naturalnego? Odpowiedź uzasadnij.
Wielu studentów kończy studia, zanim znajdzie pracę. Do jakiej kategorii bezrobotnych zaliczani są absolwenci, którzy zaczynają poszukiwać pracy?