Przejdź do treściPrzejdź do informacji o dostępnościMenu skrótów klawiszowych
Logo OpenStax

Podsumowanie

5.1 Ładunek elektryczny

  • Są tylko dwa rodzaje ładunków, nazywane dodatnimi i ujemnymi. Ładunki zgodne odpychają się, ładunki przeciwne przyciągają, a siła pomiędzy nimi maleje z kwadratem odległości.
  • Nośnikami zdecydowanej większości dodatnich ładunków w przyrodzie są protony, podczas gdy elektrony są nośnikami większości ładunków ujemnych. Ładunek elektronu jest równy co do wartości ładunkowi protonu i przeciwnego znaku.
  • Jon to atom lub cząsteczka, która posiada niezerowy ładunek całkowity wynikający z nierównej liczby elektronów i protonów.
  • Jednostką ładunku w układzie SI jest kulomb ( C C), w przypadku protonów i elektronów posiadających ładunki przeciwnego znaku, ale tej samej wielkości wartość tego ładunku elementarnego wynosi e 1,602 10 -19 ⁢⁢ C e 1,602 10 -19 ⁢⁢ C .
  • W ciałach obojętnych elektrycznie występują zarówno ładunki dodatnie, jak i ujemne; mogą one zostać rozdzielone w wyniku zetknięcia tych ciał; pocieranie wzajemne tych ciał może uwolnić elektrony w jednym ciele i przenieść je do drugiego, zwiększając rozdział ładunków.
  • W przypadku obiektów makroskopowych „naładowany ujemnie” oznacza nadmiar elektronów, a „naładowany dodatnio” oznacza niedobór elektronów.
  • Zasada zachowania ładunku głosi, że całkowity ładunek w izolowanym układzie jest stały.

5.2 Przewodniki, izolatory i elektryzowanie przez indukcję

  • Przewodnik to materiał, którego struktura atomowa pozwala ładunkom na swobodny przepływ.
  • W izolatorze ładunki pozostają zlokalizowane w danym miejscu.
  • Polaryzacja polega na rozdzieleniu dodatnich i ujemnych ładunków w obojętnym elektrycznie ciele. W spolaryzowanych ciałach ładunki dodatnie i ujemne gromadzą się w innych miejscach, tak że mamy do czynienia z rozkładem ładunku.

5.3 Prawo Coulomba

  • Prawo Coulomba pozwala obliczyć wartość siły działającej pomiędzy ładunkami punktowymi. Ma postać
    F 1 2 r = 1 4 π ε 0 q 1 q 2 r 1 2 2 r ̂ 1 2 , F 1 2 r = 1 4 π ε 0 q 1 q 2 r 1 2 2 r ̂ 1 2 ,

    gdzie q 2 q 2 i q 2 q 2 są dwoma ładunkami punktowymi oddalonymi od siebie o r 1 2 r 1 2 r_{1\sep 2} . Siła Coulomba jest oddziaływaniem fundamentalnym, gdyż większość ładunków jest związanych z cząsteczkami, które można traktować jako punktowe. To oddziaływanie odpowiada za wszystkie zjawiska elektrostatyczne i jest źródłem większości makroskopowych sił.

5.4 Pole elektryczne

  • Pole elektryczne to właściwość przestrzeni wywołana obecnością ładunków elektrycznych. Za pośrednictwem pola elektrycznego ładunek źródłowy oddziałuje z ładunkiem próbnym.
  • Natężenie pola elektrycznego, tak jak siła elektrostatyczna, spełnia zasadę superpozycji.
  • Natężenie pola elektrycznego jest wektorem; z definicji jest zwrócone od ładunku dodatniego w stronę ładunku ujemnego.

5.5 Wyznaczanie natężenia pola elektrycznego rozkładu ładunków

  • Bardzo dużą liczbę ładunków możemy traktować jako ciągły rozkład ładunku, gdy konieczne jest całkowanie do wyliczenia natężenia pola. Typowymi przykładami są:
    • rozkład jednowymiarowy (taki jak w drucie); posługujemy się liniową gęstością ładunku λ λ;
    • rozkład dwuwymiarowy (płyta metalowa); posługujemy się powierzchniową gęstością ładunku σ σ;
    • rozkład trójwymiarowy (kula metalowa); posługujemy się objętościową gęstością ładunku ρ ρ.
  • Teraz ładunek źródłowy jest różniczkowo małym fragmentem d q dq ładunku. Sposób obliczania d q dq zależy od rodzaju rozkładu ładunku
    d q = λ d l , d q = σ d S , d q = ρ d V . d q = λ d l , d q = σ d S , d q = ρ d V .
  • Kluczową dla obliczeń jest symetria rozkładu ładunku.
  • Ważnymi szczególnymi przypadkami są te dotyczące pola elektrycznego nieskończonego drutu i nieskończonej płaszczyzny.

5.6 Linie pola elektrycznego

  • Wykresy pola elektrycznego pomagają przedstawić graficznie pole elektryczne ładunku źródłowego.
  • Wartość natężenia pola elektrycznego jest proporcjonalna do gęstości linii pola.
  • Wektory natężenia pola są styczne do linii pola w każdym punkcie.

5.7 Dipole elektryczne

  • Jeżeli trwały dipol zostanie umieszczony w zewnętrznym polu elektrycznym, to w wyniku działania momentu siły zostanie on ustawiony zgodnie z kierunkiem tego pola.
  • Jeżeli niespolaryzowany atom (lub cząsteczka) zostanie umieszczony w zewnętrznym polu elektrycznym, to zyskuje wyindukowany moment dipolowy, który jest zgodny z kierunkiem zewnętrznego pola.
  • Wypadkowe natężenie pola elektrycznego jest sumą wektorową natężenia pola zewnętrznego i pola dipola (trwałego lub wyindukowanego).
  • Stopień polaryzacji jest opisany za pomocą momentu dipolowego dipola p = q d p = q d .
Cytowanie i udostępnianie

Ten podręcznik nie może być wykorzystywany do trenowania sztucznej inteligencji ani do przetwarzania przez systemy sztucznej inteligencji bez zgody OpenStax lub OpenStax Poland.

Chcesz zacytować, udostępnić albo zmodyfikować treść tej książki? Została ona wydana na licencji Uznanie autorstwa (CC BY) , która wymaga od Ciebie uznania autorstwa OpenStax.

Cytowanie i udostępnienia
  • Jeśli rozpowszechniasz tę książkę w formie drukowanej, umieść na każdej jej kartce informację:
    Treści dostępne za darmo na https://openstax.org/books/fizyka-dla-szk%C3%B3%C5%82-wy%C5%BCszych-tom-2/pages/1-wstep
  • Jeśli rozpowszechniasz całą książkę lub jej fragment w formacie cyfrowym, na każdym widoku strony umieść informację:
    Treści dostępne za darmo na https://openstax.org/books/fizyka-dla-szk%C3%B3%C5%82-wy%C5%BCszych-tom-2/pages/1-wstep
Cytowanie

© 21 wrz 2022 OpenStax. Treść książki została wytworzona przez OpenStax na licencji Uznanie autorstwa (CC BY) . Nazwa OpenStax, logo OpenStax, okładki OpenStax, nazwa OpenStax CNX oraz OpenStax CNX logo nie podlegają licencji Creative Commons i wykorzystanie ich jest dozwolone wyłącznie na mocy uprzedniego pisemnego upoważnienia przez Rice University.