Wprowadzenie

Układ mięśniowo-szkieletowy i skóra tworzą wzajemnie zależną strukturę, która odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu homeostazy organizmu. Składający się z kości, mięśni, więzadeł i ścięgien układ mięśniowo-szkieletowy zapewnia stabilność, ochronę narządów wewnętrznych oraz umożliwia ruch, będąc jednocześnie integralną częścią środowiska wewnętrznego organizmu. Skóra, obejmująca również włosy, paznokcie, gruczoły potowe i łojowe oraz sieć nerwów skórnych, stanowi pierwszą linię obrony przed czynnikami zewnętrznymi, chroniąc organizm przed infekcjami i urazami mechanicznymi. Przykład odleżyn pokazuje, jak uszkodzenie skóry prowadzi do poważniejszych zmian w tkankach głębokich, a nawet kościach, i jak jej integralność służy ochronie struktur mięśniowo-szkieletowych (Academic Master, Biology, 2018).

Właściwe odżywianie odgrywa fundamentalną rolę w utrzymaniu zdrowia obu systemów. Wpływa na wzrost i regenerację kości oraz mięśni, a także na funkcjonalność i odporność skóry. Niedobory składników odżywczych lub zaburzenia metaboliczne mogą prowadzić do osłabienia struktury kostno-mięśniowej, problemów skórnych i zwiększonej podatności na choroby. Wraz z wiekiem zmiany w układzie mięśniowo-szkieletowym i skórze stają się coraz bardziej widoczne, wpływając na mobilność, ogólne samopoczucie oraz jakość życia.

W niniejszym rozdziale omówiono znaczenie oceny klinicznej oraz roli żywienia i aktywności fizycznej w profilaktyce i leczeniu powikłań związanych z układem mięśniowo-szkieletowym i skórą, zwracając szczególną uwagę na potrzeby żywieniowe na różnych etapach życia.