Przesuwając się z punktu B do punktu C, cena wzrasta z 70 do 80 jednostek pieniężnych, a zapotrzebowanie spada z 2800 do 2600. A zatem popyt jest nieelastyczny, gdyż wartość współczynnika elastyczności cenowej popytu jest mniejsza niż 1.
Przesuwając się z punktu D do punktu E - popyt jest nieelastyczny, gdyż wartość współczynnika elastyczności cenowej popytu jest mniejsza niż 1.
Przesuwając się z punktu G do punktu H - popyt jest elastyczny, gdyż wartość współczynnika elastyczności cenowej popytu jest większa niż 1.
Przesuwając się z punktu J do punktu K, cena wzrasta z 8 do 9 jednostek pieniężnych, a ilość rośnie z 50 do 70. Czyli podaż jest elastyczna, tzn. jej elastyczność jest większa niż 1.
Przesuwając się z punktu L do punktu M, cena wzrasta z 10 do 11 jednostek, podczas gdy liczba budzików oferowana na rynku rośnie z 80 do 88, co oznacza, że podaż ma elastyczność jednostkową.
Przesuwając się z punktu N do punktu P, cena wzrasta z 12 do 13 jednostek, zaś liczba budzików oferowana na rynku rośnie z 95 do 100, podaż jest więc nieelastyczna - jej wartość jest mniejsza niż 1.
Krzywa popytu o stałej elastyczności jednostkowej jest wypukła, ponieważ aby utrzymać stałe względne tempo zmian cen, nie może ono pozostać niezmienne w kategoriach absolutnych. Po lewej stronie krzywej popytu występują wysokie ceny, zaś przy przesuwaniu się w prawą stronę spadki cen są coraz mniejsze. Powoduje to, że krzywa popytu jest stroma po lewej stronie i płaska po prawej, przyjmując zakrzywiony, wypukły kształt.
Jest ona linią prostą, ponieważ krzywa ma nachylenie dodatnie i zarówno cena, jak i ilość rosną proporcjonalnie.
Producenci samochodów mogą przenieść ten koszt na konsumentów, jeśli popyt na samochody jest nieelastyczny. Jeśli popyt na samochody jest elastyczny, to producenci muszą ponieść większość kosztów instalacji nowych urządzeń.
Jeśli współczynnik elastyczności cenowej popytu wynosi 1,4, należałoby doradzać przedsiębiorstwu obniżenie ceny produktu, ponieważ spadek ceny zostanie z nadwyżką skompensowany przez wzrost ilości sprzedawanego leku. Gdyby wartość współczynnika elastyczności cenowej popytu wynosiła 0,6, przedsiębiorstwo powinno podnieść cenę. Wzrost ceny bowiem z nadwyżką zrekompensuje spadek liczby sprzedanych jednostek i zwiększy utarg całkowity. Jeśli wartość współczynnika elastyczności cenowej popytu wynosi 1, utarg całkowity jest już maksymalny i należałoby rekomendować utrzymanie przez przedsiębiorstwo obecnego poziomu cen.
W tym przykładzie chleb jest dobrem niższego rzędu, ponieważ jego konsumpcja maleje wraz ze wzrostem dochodu.
Wzór na mieszaną elastyczność cenową popytu to: % zmiana popytu na jabłka / % zmianę ceny pomarańczy. Pomnożenie obu stron przez procentową zmianę ceny pomarańczy daje:
czyli spadek popytu na jabłka o 1,2%.