Zmiany stawki płac (ceny pracy) powodują ruch wzdłuż krzywej popytu. Zmiana jakiegokolwiek innego czynnika wpływającego na popyt na pracę (np. zmiany wielkości produkcji, modyfikacje procesu produkcyjnego wykorzystującego więcej lub mniej siły roboczej, regulacje rządowe) wywołuje przesunięcie krzywej popytu.
Zmiany stawki płac (ceny pracy) powodują ruch wzdłuż krzywej podaży. Zmiana jakiegokolwiek innego czynnika wpływającego na podaż pracy (np. zmiany w postrzeganiu atrakcyjności pracy, polityka rządu promująca szkolenia w tej dziedzinie) wywołuje przesunięcie krzywej podaży.
- Dla przedsiębiorstwa działającego na doskonale konkurencyjnym rynku dóbr wartość produktu krańcowego to krańcowy produkt pracy pomnożony przez cenę za ten produkt.
- Na doskonale konkurencyjnym rynku pracy, gdzie obecna płaca rynkowa wynosi 12, przedsiębiorstwo maksymalizujące zysk będzie zatrudniać pracowników do momentu, w którym płaca rynkowa zrówna się z wartością krańcowego produktu pracy. W tym przypadku płaca rynkowa jest równa przychodowi krańcowemu, gdy wielkość zatrudnienia wynosi 5, ponieważ na tym poziomie przychód krańcowy wynosi 12.
- W przypadku przedsiębiorstw o pewnej sile monopolowej wartość dodatkowej sprzedanej produkcji jest krańcowym przychodem, a nie ceną. Dzieje się tak dlatego, że mają one do czynienia z opadającą krzywą popytu na produkty. To oznacza, że aby sprzedać dodatkową jednostkę produkcji, przedsiębiorstwo musi obniżyć jej cenę. Krańcowy przychód równa się krańcowemu produktowi pracy pomnożonemu przez przychód krańcowy.
- Przedsiębiorstwo maksymalizujące zysk będzie zatrudniało pracowników do momentu, w którym płaca rynkowa zrówna się z krańcowym przychodem z pracy. Jeśli obecna płaca rynkowa wynosi 20 zł, maksymalizujący zysk poziom zatrudnienia wynosi 4, ponieważ w tym momencie krańcowy przychód wynosi 20 zł.
- Krańcowy koszt pracy to koszt, jaki przedsiębiorstwo ponosi z powodu zatrudnienia jeszcze jednego pracownika. Aby znaleźć krańcowy koszt pracy, należy najpierw ustalić całkowity koszt zatrudnienia dla każdej liczby pracowników, a następnie policzyć różnicę.
- Monopsonista będzie zwiększał zatrudnienie do momentu, w którym korzyść z zatrudnienia dodatkowego pracownika nie zrówna się z kosztem krańcowym jego zatrudnienia. Oznacza to, że optymalnym poziomem zatrudnienia we wskazanej sytuacji jest 4 pracowników.
- Przedsiębiorstwa mają motywację do osiągania zysków, a więc powinny sprzedawać produkty wszystkim, bez względu na rasę, pochodzenie etniczne, religię czy płeć.
- Przedsiębiorstwo musi zatrudniać ludzi, aby się rozwijać i zwiększać sprzedaż. Może ono stwierdzić, że przyjmując pracowników tylko ze swojej tradycyjnej puli – powiedzmy, białych mężczyzn – nie znajdzie ich w wystarczającej liczbie. To dobra motywacja do tego, by zatrudniać kobiety i przedstawicieli różnych mniejszości.
- Przedsiębiorstwo zaniżające płace swoim pracownikom może ich stracić, gdyż odejdą do innego pracodawcy, oferującego lepsze wynagrodzenie. Ta presja rynkowa może zmienić podejście dyskryminującej firmy.
Nie. Różnica w zarobkach sama w sobie nie świadczy o dyskryminacji, ponieważ nie porównuje płac mężczyzn i kobiet wykonujących tę samą pracę, mających takie samo wykształcenie, doświadczenie i wydajność.
Zmiany stopy procentowej (tj. ceny środków finansowych) wywołują ruch wzdłuż krzywej popytu. Zmiana innych czynników determinujących popyt na środki finansowe (poza ceną, np. przewidywań odnośnie przyszłości) przesunęłaby całą krzywą popytu.
Zmiany stopy procentowej (tj. ceny środków finansowych) wywołują ruch wzdłuż krzywej podaży. Zmiana jakichkolwiek innych czynników determinujących podaż pieniądza (dochodu pożyczkodawców, decyzji międzyokresowych) przesunęłaby krzywą podaży.
Jeżeli rynkowe stopy procentowe pozostają poniżej poziomu 35%, limit cenowy wprowadzony przez ustawodawcę nie będzie miał żadnego wpływu na sytuację rynkową. Gdyby jednak stopa procentowa w równowadze wzrosła powyżej 35%, wówczas pożyczkodawcy nie mogliby jej – przynajmniej legalnie – zastosować. Wartość udzielonych pożyczek i kredytów byłaby niższa niż poziom równowagi, a więc spowodowałoby to nadwyżkę popytu na rynku.
Zdarzenia drugie i trzecie doprowadzą do spadku stóp procentowych. Przy niższym popycie pożyczkodawcy nie będą mogli pobierać tak wysokich opłat, a przy większej liczbie dostępnych pożyczek i kredytów konkurencja o pożyczkobiorców obniży stopy procentowe.
Zdarzenia pierwsze i trzecie zwiększą liczbę pożyczek. Większa liczba osób, które chcą pożyczyć, spowoduje udzielenie większej liczby pożyczek, podobnie jak wzrost liczby osób, które chcą udzielić pożyczek.
Cena minimalna ustalona powyżej poziomu równowagi będzie miała wpływ na rynek, ponieważ podmioty ekonomiczne nie mogą zawierać legalnych transakcji z wykorzystaniem cen niższych niż minimalne. Jeśli cena rynkowa jest niższa od minimalnej, pojawi się znaczna nadwyżka podaży, taka jak na wykresie poniżej.
Jeśli cena minimalna w dalszym ciągu jest wyższa niż cena równowagi, nadwyżka podaży będzie się utrzymywać, chociaż jej rozmiary będą mniejsze. Ilustruje to poniższy wykres.
Cena minimalna ustalona poniżej poziomu równowagi nie będzie miała żadnego wpływu na rynek niezależnie od tego, czy będzie to niewielka, czy znaczna różnica. Cena rynkowa mieści się w limicie wyznaczonym przez regulacje państwa, w związku z tym transakcje będą zawierane po cenie rynkowej. Poniższe wykresy ilustrują te sytuacje.
Cena maksymalna ustalona poniżej poziomu równowagi będzie miała wpływ na rynek, ponieważ podmioty ekonomiczne nie mogą zawierać legalnych transakcji z wykorzystaniem cen wyższych niż maksymalne. Jeśli cena rynkowa jest wyższa od maksymalnej, wówczas pojawi się nadwyżka popytu taka jak na wykresach poniżej. Rozmiary nadwyżki popytu zależą od tego, czy cena maksymalna jest dużo niższa niż równowaga rynkowa (znaczna nadwyżka popytu), czy tylko nieznacznie niższa (mała nadwyżka popytu). Poniższy wykres ilustruje te sytuacje.
Cena maksymalna ustalona powyżej poziomu równowagi nie będzie miała żadnego wpływu na rynek, niezależnie od tego, czy będzie to niewielka, czy znaczna różnica. Cena rynkowa mieści się w limicie wyznaczonym przez regulacje państwa, w związku z tym transakcje będą zawierane po cenie rynkowej. Poniższe wykresy ilustrują te sytuacje.
Odpowiedź prawidłowa to „żadne z powyższych". Przesunięcie popytu lub podaży oznacza, że przy każdej cenie popyt lub podaż są większe lub mniejsze dla każdego poziomu ceny. Cena minimalna nie powoduje takiego efektu. Jeśli jednak cena minimalna jest ustalona powyżej poziomu równowagi, wówczas ilość oferowana na rynku będzie większa niż zapotrzebowanie, co doprowadzi do nadwyżki podaży.
Odpowiedź prawidłowa to „żadne z powyższych". Przesunięcie popytu lub podaży oznacza, że przy każdej cenie popyt lub podaż są większe lub mniejsze dla każdego poziomu ceny. Cena maksymalna nie powoduje takiego efektu. Jeśli jednak cena maksymalna jest ustalona poniżej poziomu równowagi, wówczas zapotrzebowanie będzie większe niż ilość oferowana na rynku, co doprowadzi do nadwyżki popytu.