Kluczowe pojęcia

efekt dochodowy (ang. income effect)

wyższa cena oznacza, że siła nabywcza dochodu zmalała, mimo że nominalny dochód się nie zmienił, może zmniejszać lub zwiększać zakupy danego dobra w zależności od tego, czy konsument postrzega je jako dobro niższego rzędu czy normalne

efekt substytucyjny (ang. substitution effect)

gdy cena się zmienia, konsumenci mają motywację, aby konsumować mniej dobra o stosunkowo wyższej cenie, a więcej dobra o stosunkowo niższej cenie

ekonomia behawioralna (ang. behavioral economics)

gałąź ekonomii (szkoła ekonomiczna), która stara się wzbogacić rozumienie sposobu podejmowania decyzji przez podmioty ekonomiczne, dzięki uwzględnieniu czynników psychologicznych, oraz badanie zmian postrzegania określonych kwot pieniężnych w zależności od sytuacji, w jakiej podmioty te się znajdują

malejąca krańcowa użyteczność (ang. diminishing marginal utility)

powszechna reguła, zgodnie z którą każda kolejna jednostka konsumowanego dobra powoduje coraz mniejszy przyrost użyteczności całkowitej. Innymi słowy, dodatkowa satysfakcja z konsumpcji kolejnych jednostek danego dobra jest coraz mniejsza.

ograniczenie budżetowe (ang. budget constraint)

pokazuje możliwe kombinacje dwóch dóbr, na które konsumenta stać przy danym poziomie dochodu i cenach

optimum konsumenta (ang. consumer equilibrium)

patrz: równowaga konsumenta

równowaga konsumenta (ang. consumer equilibrium)

punkt na linii budżetowej, w którym konsument osiąga największą satysfakcję, związaną ze swoją konsumpcją; dzieje się tak, gdy stosunek cen dóbr, między którymi dokonuje wyboru, jest równy stosunkowi użyteczności krańcowych związanych z ich konsumpcją.

użyteczność całkowita (ang. total utility)

łączna satysfakcja płynąca z konkretnego wyboru konsumenckiego

użyteczność krańcowa (ang. marginal utility)

dodatkowa użyteczność (zmiana użyteczności całkowitej) uzyskana dzięki konsumpcji dodatkowej jednostki dobra

użyteczność krańcowa ze złotego (ang. marginal utility per zloty)

dodatkowa satysfakcja z zakupu dobra przy danej cenie; użyteczność krańcowa/cena

wymienialność (ang. fungible)

patrz: wymienialny

wymienialny (ang. fungible)

idea, że dobra, takie jak waluty, kruszec lub surowce, są w pełni zastępowalne, niezależnie od sytuacji, w jakiej znajduje się podmiot ekonomiczny, i zawsze przynoszą mu taką samą wartość

zastępowalność (ang. fungible)

patrz: wymienialny