- efekt dochodowy (ang. income effect)
- wyższa cena oznacza, że siła nabywcza dochodu zmalała, mimo że nominalny dochód się nie zmienił, może zmniejszać lub zwiększać zakupy danego dobra w zależności od tego, czy konsument postrzega je jako dobro niższego rzędu czy normalne
- efekt substytucyjny (ang. substitution effect)
- gdy cena się zmienia, konsumenci mają motywację, aby konsumować mniej dobra o stosunkowo wyższej cenie, a więcej dobra o stosunkowo niższej cenie
- ekonomia behawioralna (ang. behavioral economics)
- gałąź ekonomii (szkoła ekonomiczna), która stara się wzbogacić rozumienie sposobu podejmowania decyzji przez podmioty ekonomiczne, dzięki uwzględnieniu czynników psychologicznych, oraz badanie zmian postrzegania określonych kwot pieniężnych w zależności od sytuacji, w jakiej podmioty te się znajdują
- malejąca krańcowa użyteczność (ang. diminishing marginal utility)
- powszechna reguła, zgodnie z którą każda kolejna jednostka konsumowanego dobra powoduje coraz mniejszy przyrost użyteczności całkowitej. Innymi słowy, dodatkowa satysfakcja z konsumpcji kolejnych jednostek danego dobra jest coraz mniejsza.
- ograniczenie budżetowe (ang. budget constraint)
- pokazuje możliwe kombinacje dwóch dóbr, na które konsumenta stać przy danym poziomie dochodu i cenach
- optimum konsumenta (ang. consumer equilibrium)
- patrz: równowaga konsumenta
- równowaga konsumenta (ang. consumer equilibrium)
- punkt na linii budżetowej, w którym konsument osiąga największą satysfakcję, związaną ze swoją konsumpcją; dzieje się tak, gdy stosunek cen dóbr, między którymi dokonuje wyboru, jest równy stosunkowi użyteczności krańcowych związanych z ich konsumpcją.
- użyteczność całkowita (ang. total utility)
- łączna satysfakcja płynąca z konkretnego wyboru konsumenckiego
- użyteczność krańcowa (ang. marginal utility)
- dodatkowa użyteczność (zmiana użyteczności całkowitej) uzyskana dzięki konsumpcji dodatkowej jednostki dobra
- użyteczność krańcowa ze złotego (ang. marginal utility per zloty)
- dodatkowa satysfakcja z zakupu dobra przy danej cenie; użyteczność krańcowa/cena
- wymienialność (ang. fungible)
- patrz: wymienialny
- wymienialny (ang. fungible)
- idea, że dobra, takie jak waluty, kruszec lub surowce, są w pełni zastępowalne, niezależnie od sytuacji, w jakiej znajduje się podmiot ekonomiczny, i zawsze przynoszą mu taką samą wartość
- zastępowalność (ang. fungible)
- patrz: wymienialny