Przypomnij sobie czas, gdy ty i znane ci osoby (członkowie rodziny, znajomi lub koledzy i koleżanki z grupy) doświadczyliście wydarzenia, które część z was uznała za zagrażające, a inni za stanowiące wyzwanie. Jakie były różnice w reakcjach osób traktujących to wydarzenie jako zagrażające i tych postrzegających je jako wyzwanie? Dlaczego – twoim zdaniem – pojawiły się różnice w ocenie tego samego wydarzenia przez różne osoby?
Załóżmy, że chcesz opracować badanie mające sprawdzić zależność między stresem a tendencją do zachorowań, ale nie możesz skorzystać z Social Readjustment Rating Scale. Jak zmierzysz poziom stresu? Jak zmierzysz podatność na choroby? Co zrobisz, by stwierdzić, że między stresem a chorobą istnieje związek przyczynowo-skutkowy?
Jeśli ktoś z twojej rodziny lub grona znajomych cierpi na astmę, porozmawiaj z nim (jeśli się zgodzi) o bodźcach wywołujących objawy. Czy osoba ta wspomina o stresie lub stanach emocjonalnych? Jeśli tak, to czy są jakieś wspólne cechy tych bodźców powodujących astmę?
Pomyślcie o sytuacji, w której radziliście sobie z konkretnym stresorem, stosując strategię zorientowaną na zadanie. Co było tym stresorem? Co obejmowały działania zorientowane na problem? Czy były skuteczne?
Zastanów się nad czynnością, która jest dla ciebie angażująca i absorbująca. Może to być na przykład granie w gry wideo, czytanie lub jakieś inne hobby. Jakie są twoje typowe zachowania podczas wykonywania tej czynności? Czy są one zgodne z koncepcją przepływu? Jeśli tak, to w jaki sposób? Czy myślisz, że doświadczenia te wzbogaciły twoje życie? Dlaczego?