Kluczowe pojęcia

Kluczowe pojęcia

ciągły rozkład ładunku (ang. continuous charge distribution)

ładunek źródłowy składający się z tak dużej liczby ładunków elementarnych, że powinien być traktowany raczej jako rozkład ciągły niż dyskretny

dipol (ang. dipole)

układ dwóch równych, różnoimiennych ładunków znajdujących się obok siebie

elektron (ang. electron)

cząstka elementarna o najmniejszej masie i najmniejszym niepodzielnym ujemnym ładunku elektrycznym

elektron przewodnictwa (ang. conduction electron)

elektron w metalu, który może przemieszczać się, tzn. nie jest związany z żadnym atomem

elektrostatyka (ang. electrostatics)

dział fizyki zajmujący się badaniem naładowanych ciał, które się nie poruszają

elektryczność statyczna (ang. static electricity)

pojawianie się ładunku elektrycznego na powierzchni ciał; rozmieszczenie ładunku na powierzchni jest stałe

elektryzowanie przez indukcję (ang. charging by induction)

zjawisko, w którym obdarzone ładunkiem elektrycznym ciało zbliżone do obojętnego elektrycznie ciała powoduje rozdzielenie ładunków w tym ciele

gęstość linii pola elektrycznego (ang. field line density)

liczba linii pola na metr kwadratowy przechodzących przez wirtualną powierzchnię; ma na celu pokazanie natężenia pola elektrycznego w różnych punktach przestrzeni

izolator (ang. insulator)

materiał, w którym elektrony są związane na swoich orbitach elektronowych

jon (ang. ion)

atom lub cząsteczka z liczbą elektronów większą lub mniejszą niż liczba protonów

kulomb (ang. coulomb)

jednostka ładunku w układzie SI

linie pola elektrycznego (ang. field lines)

gładkie, zazwyczaj zakrzywione linie, które obrazują kierunek natężenia pola elektrycznego

liniowa gęstość ładunku (ang. linear charge density)

ilość ładunku przypadająca na jednostkę długości jednowymiarowego rozkładu ładunku (szerokość i wysokość są wielokrotnie mniejsze niż jego długość); jednostką jest $\mathrm{C}∕\mathrm{m}$

ładunek elektryczny (ang. electric charge)

właściwość ciała, która sprawia, że jest ono przyciągane lub odpychane od innych ciał obdarzonych ładunkiem; każdy obiekt naładowany ładunkiem elektrycznym wytwarza siłę elektrostatyczną i doznaje jej działania

moment dipolowy (ang. dipole moment)

charakteryzuje dipol; iloczyn odległości pomiędzy przeciwnymi ładunkami i wartości tych ładunków

neutron (ang. neutron)

obojętna elektrycznie cząstka występująca w jądrze atomowym o masie (prawie) identycznej jak masa protonu

nieskończenie długi, prosty drut (ang. infinite straight wire)

prosty drut, którego długość jest wielokrotnie większa od jego pozostałych wymiarów i wielokrotnie większa niż odległość do punktu, w którym obliczamy natężenie pola elektrycznego

nieskończona naładowana płaszczyzna (ang. infinite plane)

płaska płyta o rozmiarach wielokrotnie większych od jej grubości i wielokrotnie większych niż odległość do punktu, w którym obliczamy natężenie pola elektrycznego; to pole jest stałe

objętościowa gęstość ładunku (ang. volume charge density)

ilość ładunku przypadająca na jednostkę objętości trójwymiarowego rozkładu ładunku; jednostką jest $\mathrm{C}∕{\mathrm{m}}^3$

odpychanie elektrostatyczne (ang. electrostatic repulsion)

zjawisko odpychania się dwóch ciał posiadających ładunki tego samego znaku

polaryzacja (ang. polarization)

rozsunięcie dodatnich i ujemnych ładunków elektrycznych na przeciwne krańce ciała

pole elektryczne (ang. electric field)

wielkość fizycznaktóra pozwala na obliczanie siły działającej na dowolny ładunek próbny i jest niezależna od ładunku próbnego

powierzchniowa gęstość ładunku (ang. surface charge density)

ilość ładunku przypadająca na jednostkę powierzchni dwuwymiarowego rozkładu ładunku (mała grubość); jednostką jest $\mathrm{C}∕{\mathrm{m}}^2$

prawo Coulomba (ang. Coulomb’s law)

równanie pozwalające obliczyć wektor siły elektrostatycznej działającej pomiędzy dwiema naładowanymi cząsteczkami

proton (ang. proton)

cząstka występująca w jądrze atomowym posiadająca dodatni ładunek elektryczny równy co do wartości ujemnemu ładunkowi elektronu

przenikalność elektryczna próżni (ang. permittivity of vacuum)

stała charakteryzująca siłę elektrostatyczną w próżni, nazywana również przenikalnością wolnej przestrzeni

przewodnik (ang. conductor)

materiał, w którym elektrony mogą samodzielnie opuścić orbity atomowe i swobodnie przemieszczać się w całej objętości materiału

przyciąganie elektrostatyczne (ang. electrostatic attraction)

zjawisko przyciągania się dwóch ciał posiadających ładunki elektryczne przeciwnego znaku

siła Coulomba (ang. Coulomb force)

inna nazwa siły elektrostatycznej

siła elektrostatyczna (ang. electrostatic force)

wartość i zwrot oddziaływania przyciągającego lub odpychającego pomiędzy dwoma naładowanymi ciałami przy założeniu, że ładunki źródłowe są zlokalizowane, nie poruszają się

siła elektryczna (ang. electric force)

oddziaływanie na odległość pomiędzy ciałami obdarzonymi ładunkami elektrycznymi

superpozycja (ang. superposition)

podejście, w którym wypadkowe natężenie pola elektrycznego od układu wielu ładunków źródłowych wyznacza się jako sumę wektorową natężeń pól obliczonych dla każdego z ładunków z osobna

trwałe dipole (ang. permanent dipole)

charakterystyczne dla cząsteczek; dipol (moment dipolowy) istniejący w wyniku trwałego ułożenia naładowanych cząstek, które tworzą dipol

wyindukowany moment dipolowy (wyindukowany dipol) (ang. induced dipole)

charakterystyczny dla atomu lub sferycznie symetrycznej cząsteczki; moment dipolowy (dipol) wygenerowany w wyniku działania przeciwnie skierowanych sił rozsuwających ładunki dodatnie i ujemne

zasada superpozycji (ang. principle of superposition)

użyteczna reguła pozwalająca sumować siły pochodzące od wszystkich ładunków działających na dane ciało

zasada zachowania ładunku (ang. law of conservation of charge)

całkowity ładunek w układzie izolowanym od otoczenia pozostaje stały